Historia Podziemnej Trasy Turystycznej w Sandomierzu
Sandomierskie podziemia prawdopodobnie powstawały od czternastego wieku z przeznaczeniem na magazyny. Zwiększające sie zapotrzebowanie na miejsce do przechowywania przez kupców ich towarów handlowych w ciasnym obrębie Sandomierza spowodowało, że poszczególni kupcy drążyli kolejne piwnice, łączyli istniejące. I tak przez wieku powstał prawdziwy podziemny labirynt - można też powiedzieć, że powstało wręcz podziemne miasto. W trakcie prac zabezpieczających część najciekawszych podziemi zachowano i zrobiono trasę o długości około 500 metrów. W skład ciągu złożonego z wyrobiskw trzech kondygnacjach, sięgającego dwanaście metrów pod ziemię, wchodzą autentyczne korytarze i komory, które w kilku miejscach połączono nowymi przejściami. Osłabiona konstrukcja pierwotnych obmurowań ścian i sklepień wymagała w wielu przypadkach zastosowania tak zwanej wrtónej obudowy lub przemurowania pewnej partii muru. Orygnalne wątki wyeksponowano w czołach komór i specjalnie pozostawionych wnękach. W końcowym odcinku zastosowano typową obudowę górniczą na pamiątkę pracujących tu górników z Bytomia. Trasę udostępniono do zwiedzania w grudniu 1977 roku. Dla łatwiejszej orientacji zwiedzających, poszczególne komory i korytarze nazwano. Jest chodnik górniczy, korytarz straceńców, sala katowska, chodnik upadowy, komnata Haliny Krępianki czy komora pod frontonem, w sumie 34.
